Sekrety Marianny

Lekki letni romansik,w sam raz na wakacje i czytanie w okolicznościach niesprzyjających skupieniu

Lekki letni romansik,w sam raz na wakacje i czytanie w okolicznościach niesprzyjających skupieniu

Obrazą jest porównanie tej historyjki do twórczości Jane Austen czy sióstr Bronte. Klasyce literatury XIX wieku nie sięga to nawet do pięt.

Obrazą jest porównanie tej historyjki do twórczości Jane Austen czy sióstr Bronte. Klasyce literatury XIX wieku nie sięga to nawet do pięt.

Pomysł na książkę ciekawy, jednak sama realizacja już nie bardzo. Akcja toczy się ślamazarnie, bohaterowie mijają się, nie rozmawiają ze sobą, są jacyś tacy bezwolni. Brakowało mi tu jakiś zwrotów akcji, porywów serca czy czegoś co by potrząsnęło bohaterami. Czytałam wcześniej "Wybór Charlotty" i ta książka dużo bardziej mi pasowała.

Pomysł na książkę ciekawy, jednak sama realizacja już nie bardzo. Akcja toczy się ślamazarnie, bohaterowie mijają się, nie rozmawiają ze sobą, są jacyś tacy bezwolni. Brakowało mi tu jakiś zwrotów akcji, porywów serca czy czegoś co by potrząsnęło bohaterami. Czytałam wcześniej "Wybór Charlotty" i ta książka dużo bardziej mi pasowała.

Lekkie romasidełko w stylu: "Jedno chce - to nie chce drugie"

Lekkie romasidełko w stylu: "Jedno chce - to nie chce drugie"

Mocno przewidywalna, ale i tak miło się czyta.

Mocno przewidywalna, ale i tak miło się czyta.

"Tajemnice Marianny" to książka, którą "wypatrzyłam" sobie sama chodząc po księgarni - dla zachowania równowagi między czytanymi przeze mnie na potęgę w ostatnim czasie romansami historycznymi zagranicznych autorów, a książkami tego typu polskich autorów. Do tej pory, jeśli chodzi o naszych rodzimych autorów czytałam jedynie romanse historyczne autorstwa @melisa.bel.autorka
więc postanowiłam dać szansę kolejnej polskiej autorce 😉
Książkę korzystając z wolnego dnia przeczytałam na raz. Nie mogę powiedzieć, żeby jakoś mega mnie wciągnęła, ale przyjemnie spędziłam z nią czas.
Główna bohaterka na początku mnie irytowała, z czasem dała się polubić. Sven, Charlotte i jej mąż to postaci, które polubiłam najbardziej.
Na pewno książka trzymała się twardo typowej dla romansu historycznego zasady "nie rozmawiajmy ze sobą przez 3/4 książki tylko rozkminiajmy i się umartwiajmy"
Pozytywni bohaterowie dostali swoje szczęśliwe zakończenia, Ci mniej pozytywni dostali to na co zasłużyli.
Nie określiłabym w żadnym razie tej konkretnej pozycji jakąś wyróżniającą się spośród tych, które w ostatnim czasie przeczytałam, ale spędziłam z nią przyjemny czas i trochę się odstresowałam😊

"Tajemnice Marianny" to książka, którą "wypatrzyłam" sobie sama chodząc po księgarni - dla zachowania równowagi między czytanymi przeze mnie na potęgę w ostatnim czasie romansami historycznymi zagranicznych autorów, a książkami tego typu polskich autorów. Do tej pory, jeśli chodzi o naszych rodzimych autorów czytałam jedynie romanse historyczne autorstwa...

Początek mnie zaciekawił, choć uważam, że Marianna sobie za dużo wkręcała. Generalnie jednak bardzo na plus, wątek z układem ze Swenem był ciekawy, intrygowało mnie, jak to się potoczy. Niestety po powrocie bohaterów z Saksonii oboje jakby stracili mózgi, ogarniać ich musiała Charlotte, a poziom kiepskiej erotyki zaczął mnie odrzucać. Szkoda, że od połowy książki ledwo dało się czytać, bo początek był bardzo obiecujący.

Początek mnie zaciekawił, choć uważam, że Marianna sobie za dużo wkręcała. Generalnie jednak bardzo na plus, wątek z układem ze Swenem był ciekawy, intrygowało mnie, jak to się potoczy. Niestety po powrocie bohaterów z Saksonii oboje jakby stracili mózgi, ogarniać ich musiała Charlotte, a poziom kiepskiej erotyki zaczął mnie odrzucać. Szkoda, że od połowy książki ledwo dało...

Książeczka ładnie wpisuje się w klimaty Jane Austen. Lekka historyjka o nieszczęsnym żywocie Pięknej Marianny , która każde niepowodzenie życiowe rozwiązywała...ucieczką . Zgrabnie napisane , "wchodzi" jak popcorn przy filmie - chrupiesz bo..chrupiesz :P
Jedno co mnie zaczyna dręczyć to opinie . I to nie tylko obecne tu , pod wspominaną pozycją ale zalewające większość świeżo wydanych polskojęzycznych romansów historycznych . Bardzo pozytywne opinie , od 6 gwiazdek do maksymalnych 10 . Czytałam te wysoko oceniane utwory i nie rozumiem tego zjawiska . Przy swoich 4 gwiazdkach z dnia dzisiejszego wychodzę na hejtera :P . A bywa że moim zdaniem książka zaledwie łapie się na 1 .Czyżbym była zgorzkniałą czepialską....?

Książeczka ładnie wpisuje się w klimaty Jane Austen. Lekka historyjka o nieszczęsnym żywocie Pięknej Marianny , która każde niepowodzenie życiowe rozwiązywała...ucieczką . Zgrabnie napisane , "wchodzi" jak popcorn przy filmie - chrupiesz bo..chrupiesz :P
Jedno co mnie zaczyna dręczyć to opinie . I to nie tylko obecne tu , pod wspominaną pozycją ale zalewające większość...

„Sekrety Marianny” to moje drugie spotkanie z powieścią historyczną w wykonaniu Agnieszki Olejnik i także w tym wypadku uważam je za udane.

Autorka starała się w bardziej współczesny sposób opisać perypetie swoich bohaterów, których wzoruje na postaciach znanych z powieści Jane Austen. Mamy tu więc młodą Mariannę, prawnika Swena oraz szereg innych postaci poznanych w „Wyborze Charlotty”, których losy śledzimy w nieśpiesznym rytmie wyznaczanym przez kolejne życiowe dramaty, wyjazdy, przeprowadzki i listy. Książka jest romansem, ale spętanym przez XIX-wieczne konwenanse i zwyczaje, co w połączeniu z elementami erotyki dało rewelacyjny efekt.

Świetna powieść, lekka i przyjemna, akurat na letni wyjazd albo zimowy wieczór. Szukałam w niej czystej rozrywki i to właśnie otrzymałam. Polecam :)

„Sekrety Marianny” to moje drugie spotkanie z powieścią historyczną w wykonaniu Agnieszki Olejnik i także w tym wypadku uważam je za udane.

Autorka starała się w bardziej współczesny sposób opisać perypetie swoich bohaterów, których wzoruje na postaciach znanych z powieści Jane Austen. Mamy tu więc młodą Mariannę, prawnika Swena oraz szereg innych postaci poznanych w...

Autorka ma lekkie pióro zatem czyta się jej książki lekko, miło i przyjemnie. To romans historyczny ale w mocnym otoczeniu obyczajówki. Ani główna bohaterka, ani zaistniałe okoliczności nie są naiwne jak często zdarza się to w tego typu powieściach. Miło spędziłam czas przy lekturze, polubiłam Mariannę i mocno jej kibicowałam aby zakończenie było dla niej szczęśliwe. Uważam, że na nie zasłużyła.

Autorka ma lekkie pióro zatem czyta się jej książki lekko, miło i przyjemnie. To romans historyczny ale w mocnym otoczeniu obyczajówki. Ani główna bohaterka, ani zaistniałe okoliczności nie są naiwne jak często zdarza się to w tego typu powieściach. Miło spędziłam czas przy lekturze, polubiłam Mariannę i mocno jej kibicowałam aby zakończenie było dla niej szczęśliwe....